Datum: 21-10-2000

Doel:    Amsterdam

Ik word wakker en dacht, shit wat voor een dag is het vandaag, en wat moest ik ook alweer doen? Totale BLACK OUT. O, ja om 13.00 worden we opgehaald door Franks moeder om naar het station te gaan, waar we om 14.30 uur de intercity naar Amsterdam zullen nemen. Om 12.30 uur gaat de telefoon, het is Lieke zij kan ons niet brengen, ze is ziek..(Jammer)

Pap en mam van mij zouden meteen doorrijden naar het station, dus snel bellen om ons op te pikken. Zo gezegd zo gedaan. Hebben we alles, dan kunnen we eindelijk gaan. Nog even stoppen in Wijck om wat rommedoe voor Wilco mee te nemen. Nog snel een bakje koffie drinken waarna we  naar de trein lopen. Ik kan maar een ding zeggen, afscheid van hun nemen viel zwaar.

Het is 16.40 uur en komen aan in Utrecht. We bellen dat we eraan komen. 17.30 uur we staan bij de bushalte en aan de overkant komt een groene mercedes cabrio, en wie zit daarin? Juist Wilco,  Lennard en de broer van Wilco, Ruben. We rijden naar zijn huis en eten lekkere frietjes met sate. Waarna we een paar uurtjes later in slaap vallen. Welterusten.

Datum: 22-10-2000

Locatie:  boven Teheran

Doel:      de reis naar Balie

Vandaag gaat het gebeuren, om 16.00 uur  zullen we de lucht in vliegen.   

We stonden om 10.30 uur op. Toch wel lekker geslapen. Om 13.30 uur komt Giel ons ophalen om naar Schiphol te gaan. Meteen leggen we alles in de kofferbak en rijden weg. 5 minuten later komen we op Schiphol aan.

Ineens miste ik natuurlijk weer iets. SHIT mijn rugzak, met de REISPAPIEREN.

O, jee dat begint al goed. Frank en Wilco gingen al naar binnen, en Giel en ik reden snel terug. Ik kreeg het  Spaans benauwd, en hoopte dat ik de tas niet buiten had laten staan. We komen aan en ren naar binnen, gelukkig daar stond hij op de trap. Met het gaspedaal diep ingedrukt terug naar schiphol. Fijn dat Wilco kortbij woont!!!!Opgelucht haal ik een diepe adem.

Frank staat buiten al op mij te wachten, en Wilco komt ook aanlopen. (wat er door hun hoofd is gegaan, wil ik echt niet weten) We lopen naar binnen waar Heidi en Lennard staan te wachten. We sluiten aan in de rij bij de incheckbalie. Het is inmiddels al 15.10 uur en krijgen alweer honger. We zijn aan de beurt en nemen afscheid van Heidi en Lennard.                                                                                                                  

Door de pascontrole meteen richting  Mac-Donalds, waar we nog snel een menu scoren.

15.50 uur: hollen naar de gate, waar we 5 minuten later mogen gaan instappen. Schuifelend lopen we door, waar we ons plaatsje voor de komende 16 uur vinden. De zenuwen beginnen nu pas echt voor mij, want zo meteen gaan we opstijgen (vind ik nog steeds niet leuk) Hij rijdt de startbaan op en zijn 25 min. te laat vertrokken. Met mijn ogen dicht gaan we de lucht in, wat is dit vreselijk zeg. Maar eenmaal in de lucht voel ik me al wat meer op mijn gemak. We krijgen meteen nootjes en drinken aangeboden. Om 18.00 uur krijgen we ons avondmaal, (dat hopelijk niet het laatste is)

19.00 uur:  we vliegen nu 10 km hoog  en 951 km.p/u. over de Zwarte zee de film Shadow of doubt draait en is erg saai. 21.00: we vliegen nu boven Teheran. We willen slapen, maar dat lukt, niet. Dan maar suffen..