Date : 06-11-2000 Doel : naar Nelson Bay Ben erg moe opgestaan en kom moeilijk op gang. Op de motor heb ik vaak mijn ogen gesloten. Normaal wilde ik niks missen van dit mooie land, maar vandaag wil dit niet zo lukken. We stoppen bij een mooie brede rivier, waar Wilco naar beneden wijst, hier stak een veerpondje over. Deze pakken wij ook naar de overkant, waar onze weg verder ging, naar Newcastle. Newcastle is de eerste grote stad achter Sydney en dachten hier te overnachten. Al snel komen we erachter dat dit een van de grote industriesteden van Australië is, met reusachtige staalfabrieken. Hier rijden we als een speer door en komen toch nog uit in een leuk stadje. Hier zijn vooral oudere mensen op de been. In 1989 is er een aardbeving van 5,9 op de schaal van richter bij de plaats Newcastle geweest. En naar de hand daarvan zeggen ze dat Australië een van de stabielste landmassa op aarde heeft, oftewel Australië is geologisch gesproken een voltooid product. In de stad aan zee worden om half 4 pelikanen gevoerd en hebben daar op gewacht, onder het genot van een kop koffie. Klokslag half 4 kropen de pelikanen aan wal, waar zich inmiddels een flinke groep mensen omheen hebben verzameld. Na wat geld in de muts te hebben gegooid gaan we ervan door. We komen aan bij een big 4 in Nelson Bay, waar het niet al te fris uitzag. Toch zijn we hier gebleven omdat we niet meer verder wilde zoeken. Op het klokje staan nu 2550 km. Welterusten Date : 07-11-2000 Locatie : Forster We rijden de Pacific Highway af, waar we de regenbroeken maar aantrekken. Er waren maar weer eens donkere wolken.

Na wat regen en zonneschijn zetten we de motoren neer en lopen een berg op waar een vuurtoren op stond. Deze bekijken we van binnen en buiten en lopen terug. We besluiten om op het strand, dat we van bovenaf gezien hadden te gaan lunchen. Daar aangekomen gingen bijna van ons stokje, de geur leek op dat van een vismarkt. Hier hebben we dus maar niet gegeten. . Dit doen we verderop  aan zee.

Hier stond een overdekte picknicktafel. Het zonnetje streelde inmiddels mijn rug. Hierna hebben we nog een oud gevangenis bezocht, en een kookaburra proberen te voeren. Hij zat er zo mooi op het hekje. Maar ja, voor brood geeft hij zich niet bloot. Nog 35 km. naar Forster gereden, waar toch wel de tot nu toe leukste big 4 lag. In het midden van het park lag een heus piratenschip, waar de kinderen op konden spelen, er hing een hele fijne sfeer.

<<    >>