Daar we geen enkele zin meer hebben om te rijden gaan we richting hoofdweg om een taxi te scoren. Onze voorman Wilco stuurt Esther met haar vrouwelijke charme richting de wegkant om een CAB te stoppen. Onze chauffeur, een Aziatische SIKH met hoofdtulband waarin zijn 5 kinderen slapen (zo hoog is ie), brengt ons naar een plaatsje 15km bergafwaarts aan `t water. De weg er naartoe is net breed genoeg om  2 paarden te laten passeren.
Onze Wilco had dit plaatsje ontdekt toen die met vergrootglas voorover op de kaart viel, zelfs de taxichauffeur had er nog nooit van gehoord en moest zijn weg vinden door de aanwijzingen van onze Wil. Het avondeten was lekker en voedzaam en daar wij terug wilden riepen we de serveerster.
Toen wij deze OBERIN vroegen om ons een taxi terug te bellen viel deze al bulderend van`t lachen achterover in de plezierjachthaven.

Nadat haar tranen na 3 kwartier enigszins opdroog­de vertelde ze ons dat er na 9 uur s`avonds geen taxi meer hierheen zou rijden, veel te afgele­gen....WAT NU !!!!!!!

Achter ons had een plaatselijke GATBEWONER het gehele tafereel gadegeslagen. De beste man had een hoofd zo rood als `t wijntje dat ie in raptempo achterover keilde.

Meneer was een Zwitser die er al 26 jaar woonde en de uitdrukking "`T ZWITSER LEVEN GEVOEL" wat al te letterlijk opvatte, volgens mij voerde hij geen flikker uit en liet z`n vrouw al `t werk doen.

We werden uitgenodigd om bij hun thuis een taxi te bellen, want DAAR zouden we meer kans maken dat er Überhaupt een zou komen!!!!! En als we er dan toch zouden zijn konden we onder het genot van `n alcoholische versnapering wachten op de taxi. 3 Flessen wijn, 17 kratten bier en 600 hectoliter sjnaps verder rolden we The Cab in en konden gaan slapen. Het was nog een hele klus om al waggelend onze eigen Cabin te vinden.

                                

                            90ede N@ch^ S&CAT?><BMSDfvc,am3.;fs/ew/3povt
<<    >>