Buiten de wind en de vogels is het geluid dat je hoort het vallen van tranen en spetterende spuitpoep. Onder het genot van een echte HOTDOG hebben we dit gebeuren aanschouwd, maar ons niet gezien, NOW WAY JOSE.

Het is goed te merken dat we in de buurt van Sidney zijn, `t wordt almaar drukker in

 `t verkeer. Naarmate de tijd vordert komt het weekend verkeer aan de andere kant van de weg goed op gang. Alle Yuppies trendsetters en andere overbetaalde lulhannessen vluchten de stad uit en worden weekend-boer, visser of cowboy. We doorkruisen de ene na de andere voorstad van Sidney en houden halt bij een grote motorzaak om even te neuzen. In Australië is er nog de regel dat je met een L-plaat tot 250cc mag rijden zonder je rijbewijs, zodoende ziet men hier hele spichtige 250cc-tjes zoals: Honda Hornet, Suzuki bandit, een mooi model Kawasaki balius en zelfs een FIRE-BLADE van 250cc. Nadat we Esther kwijlend en grienend van deze modellen hebben weggetrokken zetten we onze "JOURNEY" voort. Het moment-surpreme komt langzaam maar zeker korter bij " The Great Harbor Bridge". Maar eerst laat Wilco ons nog even alle hoeken en gaten van Sidney "DOWN-TOWN" zien ( het is best leuk om door een miljoenenstad met zijn bijbehorend verkeer als een gek te doorkruisen met volle bepakking).

En dan is het zover!! we rijden de " The Great Harbor Bridge" op wat een memorabel moment.

Mijn intentie om dit 'bruggetje' op 1 wiel te nemen kan ik snel vergeten mijn god wat is het hier druk>>>>> BOONER. Het zou kunnen lukken als ik mijn voorwiel op `t dak van `n taxi plant, mijn linker voet in de waffel van `n oud wijf schuif en met mijn rechterhand een toerist de weg wijs.......NO WAY MATE.... gewoon geen ruimte.

Ondanks dat we maar 200km hebben gereden komen we "DEAD TIRED" aan bij de volgende slaapplaats vlakbij Sidney.