| Deze ervaring is met geen pen, viltstift of
fijnschrijver te beschrijven, dus zijk dan ook niet> maar oogkleppen
op en aaaaaazzzzzzz. Na een tijdje wordt het duidelijk dat de XT`s los komen!! Waarom?? nou als Dhr. Vonk mij rechts op 1 wiel passeert terwijl die met een hand stuurt en met de andere vriendelijk doch uitdagend naar mij zwaait, komen ze toch aardig los dacht ik zo!!!!. Tandenklapperend en verkleumd van de kou komen we bij onze Melbournse vrienden terug. Als ik al het afzet-ijs van Esther verwijder heb constateer ik, ondanks blauwe lippen en bevroren ledematen, dat haar humeur niet kapot te krijgen is zodra haar gezicht ontdooit is komt er een smile van oor tot oor, dus Wilco en ik zijn niet de enige met zo`n fress van`t rijden!!! |
 |