Hallo allemaal,
 

Voordat we beginnen met ons verhaaltje willen wij eenieder die een reactie op onze site zet van harte bedanken. We vinden het onzettend leuk om te lezen wat jullie ervan vinden.

KEEP UP THE GOOD WORK, THANKS  MATES
 
dinsdag 25 oktober
 

g,day blokes and sheila,s na ons vertrek uit Darwin , waar het lekker warm (38 graden met 96%

luchtvochtigheid) was zijn we als de wiede weerga naar beneden gereden. Achter ons begonnen de eerste regens al te vallen maar buiten 25 druppels hebben we er niks van meegekregen.We zijn toen naar Timberkreek gereden waar Esther tot een echte OUTBACK SHEILA getransformeerd is. Nadat ze de plaatselijke krokodillen zelf had gevoerd ging ze doodleuk aan de bar hangen om een biertje te slempen. We hebben ons aangepast aan haar en zijn maar gaan meedrinken. WAT ,N WIJF goed tempo lekker op tijd bestellen en regelmatig in de rivier plassen. We hebben onderling afgesproken dat als ze  boeren en scheten gaat laten, moeten we haar terug op het vliegtuig zetten om te rehabiliteren.

 
Inmiddels zijn we de staatsgrens met west australie over gereden en dat hebben we op de gevoelige plaat vastgelegd. Echter was het asfalt zo heet (65 gr.) dat onze voorbanden tijdens het fotograferen in het asfalt zakten. Toen zijn we de Kimberleys ingereden bij een temparatuurtje van 43gr. maar de luchtvochtigheid nam snel af.In kununurra hebben we een paar heerlijke dagen doorgebracht, met vissen kanoeen en ,n biertje. Een van die dagen werden we op het onchristelijke uur van 5.30 opgehaald om met een watervliegmachientje (screbbelen kreng) via lake Argyle naar de rotsformaties de bungle bungles te vliegen. Via de Argyle diamantmijn ( 1/4 van de wereld productie) zijn we op het water van lake argyle geland om vervolgens op volle snelheid  op het water te driften. Toen de vlucht was afgelopen heeft de piloot ons netjes voor de deur afgezet , let wel bij onze Cabin aan het water. De dag erna hebben we de langste etappe gereden tot nu toe (650km) door werkelijk een schitterend gebied ( de Kimberleys). Tydens deze etappe lag er maar 1 roadhouse waar je kunt tanken en snacken.
 

Ook zijn we bij  het begin van de Gibb Riverroad geweest waar we besloten hebben om deze vanwege de veiligheid niet te rijden , door het gewicht van onze tijgertjes zakken de voorwielen te diep in het mulle zand en wordt het te gevaarlijk. tevens is er waarschijnlijk na 359 km geen benzine meer te krijgen( buiten het seizoen). Ook is het geen goed idee om deze zware All-Road machines zonder noppenbanden het losse zand in te sturen. Momenteel zitten we hevig gebruind in Fitzroy-crossing en gaan we morgen richting de kust(Broome) om daar op een tropisch strand onze zonden te overdenken zodat we ze de komende 5 weken alsnog kunnen blijven doen.

 
 
     
 
     
 
     
 
 
<<                                                                              >>