Dit werd ons aanbevolen om te gaan eten. We liepen over de brug naar het centrum, en zagen in het water een paar grote witte kwalen zwemmen. Zij hadden een groot  kruis op hun hoofd, dat wel licht scheen te geven.

We kwamen aan bij Soldies Bay. Het zag er erg sjiek uit, en van buitenaf zag je bovenin de mensen eten.

Eenmaal binnen kwam je in een grote ontvangsthal, en dachten hier zijn we verkeerd. We lopen toch door en worden gestopt door de ontvangstheer. We moeten onze naam invullen en de plaats waar we vandaan komen.

We krijgen een stukje papier met een nummer erop en lopen door. Stiekem stonden we daar te giechelen op de roltrap. Toen we boven kwamen, bleek dit een grote gokhal te zijn. Waar vele bejaarden hun AOW tje stonden te vergokken. Later kwamen we er achter dat als je in een straal van 100 km. om de “gokhal” woont je er niet binnenkomt. Dit is om de mensen tegen zichzelf te beschermen. Zij vergokken alles wat los en vast zit.

Achterin was het restaurant. En Frank zijn ogen hadden ondertussen al het dessert gezien. MUDPIE, bah hoe krijgt hij deze chocoladesmurrie nog op. We beginnen al op hangbuikzwijntjes te lijken.

Na het eten lopen we de gokhal in, en besluiten een gokje te wagen. Maar niet meer dan 20 dollar. Het moet wel leuk blijven. Opeens klonk er het Australische volkslied en iedereen stond op, ja behalve wij dan. Niet door te hebben dat dit voor de omgekomen strijders was. Toen ik zag, dat petten, hoeden en toupetjes tegen de borst werden gedrukt, deden we mee.

De 20 dollar zijn snel op en liepen de weg terug. Voor de brug kochten we een fles wijn.

Op de brug zagen we nog meer van die kwalen, ze gaven dus echt licht. Het was donker maar je kon ze allemaal zien. Het waren er honderden

Het slaapmutsje bleek goed te werken en vielen in slaap.   Zzzzzzzzzzzzzz

Date  : 03-11-2000

Doel  : Batemans Bay en Kiama

Km.stand    2120

Frank was al vroeg op, jawel om 06.30 uur hij kon niet meer slapen. Vannacht was het inderdaad warm geweest.

Maar bij nader inzien zagen we dat er een elektrische deken onder ons lag. Hij stond op 1 en hadden dat ding hellemaal niet gezien. In een raptempo dat ding uitgezet, het raam nog verder opengedaan en terug naar bed, tot 08.00 uur.

We besluiten om nog wat foto ‘s te laten ontwikkelen in Batemans Bay. Ik koop nog wat kaarten en drinken wat op een terras.

Opeens klonk er een korte politiesirene en zagen een Hells Angel met zijn motortje de stoep op knallen. Hier reed de politie achteraan. Hij wordt  bevolen af te stappen, en doet dat. Paniekerig riep hij op zijn mede Hells Angels, die er aan kwamen. Van alle kanten kwam de politie erbij. De Hells Angels werden naar achter gewezen en deden dit netjes. En de gene die werd aangehouden, hing met zijn handen in de lantaarnpaal, en werd aan zijn voeten opgetild. Hij liet los en werd hardhandig in de auto geduwd. Waarom dit alles was zullen we nooit weten. Maar boeit ons dat?? Nee..

De foto ‘s zijn mooi geworden, en we rijden verder. Ergens aan zee eten we onze lunch. Hier schijnt nog de zon. Maar als we de kant opkijken  die we opmoeten, is het akelig donker. Met de regenbroeken aan gaan we door.

Al snel komt er een regenbuitje naar beneden, dit stelde niet veel voor. De zon laat zich ook eventjes zien, maar verderop bleven die dikke zwarte wolken. We namen geen risico en besluiten 75 km. voor  Sydney te stoppen bij een Big 4. Alles binnen geruimd en rijden 4 km. verder  naar Kiama.

Hier heb je stranden, flinke rotspartijen en een beroemd spuitgat. Nee, nee niet zo eentje…….