Wat wij hadden opgeschept, was meer dan genoeg. De knopjes van onze broeken sprongen  spontaan open. Maar de heren hadden nog  vlees en vis bestelt. Dit was me toch een berg zeg.

Toch hadden we nog plaats gemaakt om er naast een cappuccino te drinken. Als ik dit zo schrijf lijkt het alsof we nooit iets te eten krijgen, maar we zijn nu eenmaal lekkerbekken, en eten vinden we gezellig. We kunnen er van genieten, zeg maar. Het is maar dat je het weet……………

Buiten roken we een sigaret want binnen mag je nergens roken. Trouwens als je ergens gaat eten en je wilt daar een wijntje of bier bij drinken, zul je dat zelf mee moeten nemen. Buiten hangt er dan een bord met BRING YOUR OWN. De alcoholwinkels zijn ook dag en nacht geopend. Wij kopen daar nog een wijntje waar Wilco en Frank thuis van genieten.

                                                                                 

                                                                       Welterusten

                                                                                                                                            

Date  : 1-11-2000

Tijd:    21.40 uur

 

We hebben net een pizza gegeten in de cabin, en begin met schrijven.

Vandaag op tijd opgestaan, zodat we precies om 10.00 wegreden.

We gingen opzoek naar het internetcafé die we de avond ervoor hadden gezien.

Er stonden weer mailtjes in. Frank ging er goed voor zitten en schreef terug.

Om 10.50 uur stappen we op, en stoppen in Cann River.

Voor de winkel staat een grote houten tafel met banken. Hier drinken we koffie en ik zet wat vrachtauto’s op de film voor  Daniel en mijn vader.

Hier aan de weg zag je dat ze van het hout leefde, alles draaide hier om hout.

Wilco stapt op de motor om naar het VVV kantoor te gaan, hier wilde hij wat folders gaan halen van de omgeving.

Maar hij vergat dat hij links moest rijden, en reed dus een stukje op de verkeerde weghelft. Zelf zou ik dit moeilijk vinden om links te rijden.

Hij komt met een big smile terug en zei dat vandaag de off road weg is geopend naar de plekjes die hij graag wilde zien. Frank rent als een gek naar de motor en roept,

LETS GO BABY!!!!!
We kwamen aan waar de off road begon, hou je vast, naar Croajingolong National Park. Een hele mond vol dus. Dit was een ruige weg die je met gewone motoren moeilijk kon doen. De XT s deden erg hun best en we waren er zeer tevreden over.
De weg liep dwars door de bush, dit zag er goed uit. De snelheid begon wat harder te gaan en we genoten met volle teugen. De zon scheen af en toe door de hoge bomen, wat een mooi gezicht gaf.
 
Aan de weg waar we koffie hadden gedronken hadden we wat te eten gekocht. En gingen dit aan een meer opeten. Het waaide hard, maar het was er zo mooi. Frank deed zijn T-shirt uit en smeerde zich wat in.
Gezellig aten we aan het water en zagen pelikanen vliegen en de zwarte papagaaien keken van uit de bomen op ons neer. Achter ons zaten een paar bushmannen bij hun campers en tenten te kletsen.
Nadien reden we naar een verlaten strand. Ik stapte af en hield de camera op hun gericht. Daar kwamen ze uit de struiken het strand op gereden. Heerlijk gevoel moet dat zijn geweest, dit hoef je bij ons niet te doen.
 		       
  <<    >>